Angst om niet aardig gevonden te worden, angst om een feestje te missen, angst om alleen over te blijven, angst om te bewegen, perfectie op het werk; allemaal dingen om los te laten. LOSLATEN. Hét woord van mijn 2013. Ruim tien jaar geleden kwam ik mezelf tegen en verschoof er iets in mijn wereld. Er ging heel wat aan vooraf, maar het was een positieve verschuiving.

Mijn rugpijn bracht me letterlijk tot stilstand. Langzaam kwam ik erachter dat ik ergens voor ‘op de vlucht’ was. Ik was me er niet van bewust dat er dingen waren om los te laten. Ik heb de angsten heel lang genegeerd en meegesleept. Letterlijk als zware bagage op mijn rug. Het meeslepen veroorzaakte spanning en rugpijn die zich langzaam vastzette in mijn lichaam. Mijn lichaam en geest moesten zich steeds verder aanpassen. Totdat de rek eruit was en ik moest inzien dat er iets moest veranderen. Dat ik dingen moest loslaten. Tot mijn verbazing ging het niet over rugpijn. Het ging over verandering van leefstijl, denkpatronen, agenda, kijk op de wereld en kijk op de mensen. Ook mijn eigenschappen doorzetten, genieten en sociaal speelden een rol. Ik heb deze, zonder me ervan bewust te zijn, met te veel overgave ingezet. Ze lieten mijn grenzen vervagen. Te veel van het goede, dat kon blijkbaar ook. Ik leerde ze op een juiste manier inzetten. Een manier die bij mij van binnen klopt.

Soms was mijn pijn weg. Soms kwam hij erg hard terug. Maar ik leerde eindelijk waarom. Ik leerde dat ik zelf invloed heb op de mate van pijn. Een bizarre gedachte waar ik aan moest wennen. Het was een onomkeerbaar leerproces dat een diepe indruk bij me achterliet. En dat is niet erg. Het herinnert mij eraan dat het leven kan zijn zoals je zelf wilt. Door je gevoel te volgen en dicht bij jezelf te blijven. Ik zou niet meer zonder mezelf kunnen! Ik heb mezelf leren kennen door terug te gaan naar mijn gevoel. Een verandering die ik nooit helemaal aan een ander kan uitleggen. Maar ook dat is niet erg, want daarom heet het een gevoel: het zit van binnen en is niet in woorden uit te drukken.

Heb ik dan nu geen rugpijn meer? Ha, zeker wel. Maar mijn rugpijn is mijn gids geworden.
Ik hoop je te inspireren met mijn verhaal. Dat jij ook de moed vindt om naar binnen te kijken om te zien wat je kunt leren over jezelf.
Uiteraard is het niet gebleven bij bovenstaand leerproces. Zoals in elk leven kwam er meer op mijn pad. In het vervolg lees je hoe het nu met mij gaat.

Monique
CPC Ambassadeur