Ik hanteer de volgende metafoor om deze beschouwing te duiden.

Vergelijk uw leven met een (levens)voertuig. U bent eigenaar/gebruiker van uw auto maar u rijdt (leeft) onbewust met aangetrokken handrem waarmee u uw levensflow blokkeert. De remschijf (uw lichaam) slijt hierdoor overmatig en raakt defect. De versnelde slijtage is het gevolg van langdurige ontregeling van fysiologische processen wat zich manifesteert in symptomen van een chronische ziekte of aandoening. De primaire ontregeling wordt aldus geïnitieerd door en in het brein. De voortdurende fysieke stress leidt tot fysiologische ontregelingen zodat in alle organen een chronische ziekte kan ontstaan.

Nu de auto reeds mankementen vertoond is het zaak dat de gebruiker van het vehikel als verantwoordelijk eigenaar (eigenaarschap) de auto laat repareren. Daarvoor moeten we eerst vaststellen waarvoor die eigenaar dan wel verantwoordelijk is. Juist, u bent eigenaar van uw leven en daarmee de baas over uw geest en lichaam. Bijgevolg bent u dus zelf aansprakelijk voor de schade, ook als die onbewust met aangetrokken handrem is ontstaan. U bent dus verantwoordelijk voor de ontregeling van uw zenuwstelsel met alle gevolgen van dien. U moet zich goed realiseren dat u als eigenaar de controle kunt hebben over uw geestelijke competenties (denken, voelen) en fysieke lichaam. De oorzaak  van de ontregeling is het gebrek aan controle door uw eigen geest en wel in het emotionele deel van het brein. Ook hier staat veiligheid van het leven op de eerste plaats. 

We hebben een emotionele vorm van vechten (woede), vluchten (ontkennen) of bevriezen (angst) om ons leven veilig te stellen. Dat betekent dat we in staat zijn, beter gezegd dat ons (onbewuste) brein ook in staat is om dreiging te ontkennen en sterke emoties te onderdrukken, te verdringen en dus niet aan het bewustzijn bloot te stellen. 

Uiting geven aan emotie is noodzakelijk om de conditie van bedreiging en actueel gevaar te transformeren naar ontspanning en rust. In termen van spanning of stress gaat u van een hoge stressstand naar de normale ruststand. Hiermee raakt u opgebouwde, schadelijke energie op tijd kwijt. In therapeutische zin: als u reeds klachten hebt betekent dat controle over en actief bewerken van autonome programma`s waarmee deze energie werd vastgehouden.

Terug naar de medische praktijk van genezing en behoud van gezondheid. 

In de definitie van chronische aandoeningen is opgenomen dat het aandoeningen zijn die een langdurig tot levenslang beloop kennen met doorgaans aanhoudende symptomen  en klachten. Deze aandoeningen worden medisch behandeld maar zijn echter niet door de medische discipline te genezen. Hier komt het grote onderscheid tussen behandelen en genezen tot uitdrukking. Waarom geneest de patiënt niet ondanks optimale behandeling van deze chronische aandoening? Wie of wat wordt feitelijk behandeld?

De medische discipline is historisch gericht op behandeling van -wat-; een herkenbaar fenomeen, symptoom of klacht van de ziekte of aandoening. De wetenschappelijke component als basis van de behandeling is veelal beperkt tot fysiek of statistisch determinabele kenmerken. De patiënt met individuele identiteit en als integrale eenheid van lichaam en geest blijft hopeloos achter bij deze eenzijdig georiënteerde benadering van ziekte. Wel worden vooral sociaal maatschappelijke omgevingsfactoren gezien als cofactoren of gerelateerde indicatoren die invloed hebben op het ziektebeloop. Alle invloeden worden aldus geacht van buiten te komen. Dit verraadt onze overtuiging in aanleg dat ons lijf bloot staat aan gevaar van buiten, voor overleving volledig afhankelijk is van de gegeven intrinsieke fysieke conditie en bovenal van onze omgeving. Daarom zijn we patiënt, lijder en slachtoffer geworden als we ziek zijn. Bij een onbehandelbare, ongeneeslijke of chronische aandoening kunt u vast lopen in de medische sector: kennelijk is er fysiek of extern niets meer te helen of verhelpen maar u mag de symptoombehandeling desondanks zelf overnemen. Samenvattend is -wat- behandeld maar zonder genezing als resultaat. 

Het -wie- heeft echter tevergeefs gewacht op genezing door de medische discipline. Het -wie- bent uzelf, de enige die invloed heeft op het chronisch proces dat de ziekte onderhoud. Dit statement vormt het fundament onder mijn betoog en moet u blijven lezen in vette hoofdletters.

In de basis wordt ons lichaam aangestuurd door vitale autonome impulsen gegenereerd door het autonoom (onwillekeurig) zenuwstelsel. Alle lichaamsfuncties worden door deze basisgenerator opgewekt en onderhouden zolang u leeft. De meeste ziekten hebben in de opvolgende keten van biochemische processen een defect of stoornis waardoor de volgende stappen niet of onvoldoende in lijn verlopen naar het eindproduct of in een resulterende functie. Wanneer echter reeds bij aanvang, bij de bron of generator, een storing optreedt worden alle vervolgprocessen ook verstoord en wordt uiteindelijk het biologisch eindproduct afwijkend of raakt een lichaamsfunctie verstoord. Aldus in fysiologisch perspectief wordt “de fout” ook hier in het begin gemaakt. De aanzet is echter het primaire autonome zenuwstelsel, verantwoordelijk voor de aansturing van lichaamsfuncties. Dit primaire zenuwstelsel staat in verbinding met ons emotionele brein, een hersendeel dat in de evolutie van zoogdieren tot de mens is gevormd en authentiek is gebleven. Dit geheel staat in contact met de omgeving en reageert impulsief, reflexmatig op elke bedreiging of aanslag op het leven. Deze interactie speelt zich in de basis geheel autonoom, onbewust en buiten onze wil af. Toch is een deel van dit brein wel toegankelijk voor ons bewustzijn en voor een nog kleiner deel ondergeschikt te maken aan onze wil. Enerzijds heeft het autonoom zenuwstelsel met ons emotionele brein een fysieke, impulsieve, onbewuste kant primair gericht op behoud van het fysieke leven en veiligheid maar anderzijds ook een geestelijke, bewuste en wilsafhankelijke kant. Met dat onderdeel kunnen we ons leven naar eigen inzicht ervaren, sturen en inrichten. Dit is het terrein waar de eerder genoemde storing of ontsporing in het fysieke emotionele brein (ontstaan van ziekte) kan worden hersteld (genezing). Anders geformuleerd: maak je meester van je eigenzinnige brein en haal jezelf uit de onbewuste in-gevaarstand ofwel uit de chronische stress modus. Deze stress-stand is verantwoordelijk voor de storing van het autonoom zenuwstelsel die als primaire oorzaak van de (chronische) ziekte werd onderhouden. 

Wederom samenvattend en concluderend bent uzelf de enige die de sleutel heeft van de machinekamer waar de generator van uw gezondheid kan worden afgesteld. De dokter kan enkel buitenom aan de slag met uw fysieke en/of mentale klachten en symptomen die niet méér zijn dan het expressieve gevolg van deze storing in uw gezondheidsgenerator. 

U stelt terecht vast dat ik met deze beschouwing geen wetenschappelijk inzicht heb gegeven in uw aandoening benaderd als materie van oorzaak en gevolg. Wel heb ik met mijn overtuiging uw aandacht willen vestigen op een onderbelichte en moeizaam toegankelijke ingang naar de elementaire oorzaak van veel chronische aandoeningen. Op dit moment is er ook in de reguliere geneeskunde een beweging waarbij over fysieke grenzen wordt gekeken naar de potenties van ons brein. De kennis en erkenning van ons geestelijk vermogen om het lichaam niet enkel aan te sturen maar ook te remmen of zelfs blokkeren zal daarmee gestaag toenemen. 

Mijn advies aan u om alvast deze ontwikkeling op uzelf toe te passen en vooruit te lopen op wetenschappelijk bewijs dat ongetwijfeld, maar pas decennia later zal volgen. Als u zich reeds bij een arts hebt gemeld bent u patiënt, lijdend aan een ziekte. 

De definitieve behandeling van de primaire oorzaak van uw chronisch lijden zal de reguliere geneeskunde uiteindelijk altijd aan u moeten overlaten. Neem uw eigenaarschap van uw leven serieus en ben zuinig op het leven dat u hebt gekregen. Bedenk dat u een leider behoort te zijn; de baas van uw gedachten, van uw reeds aangeleerde programma’s en daarmee uw integrale (lichamelijke en geestelijke) gezondheid.

Dr. Eduard Ariëns